Jest wiele przyczyn, z powodu których u koni występują restrykcje w obrębie klatki piersiowej. Jako osteopaci wiemy, że brak mobilności w jednym obszarze
z pewnością wpłynie na inne części ciała.
Jest wiele przyczyn, z powodu których u koni występują restrykcje w obszarze klatki piersiowej. Nie bez znaczenia jest m.in. siodło obcierające kłąb. Jako osteopaci wiemy, że brak mobilności w jednym obszarze z pewnością wpłynie na inne części ciała. Praca wisceralna w obszarze klatki piersiowej jest trudna
z powodu ograniczeń anatomicznych. Zacznę od odkrywania różnych cech anatomicznych klatki piersiowej oraz blisko związanych z nią struktur, a następnie omówię wskazania do terapii osteopatycznej.
Podstawowa anatomia klatki piersiowej konia.
W klatce piersiowej znajdują się dwa płuca, podzielone przez śródpiersie na płat lewy i prawy. Wiele gatunków ma dwa lub trzy płaty po każdej ze stron ale konie mają bardzo małe płaty kranialne (nieco większe po stronie prawej, niż lewej) oraz jeden płat dodatkowy, który jest bardziej połączony z prawym, niż
z lewym. Serce umiejscowione jest kranio-wentralnie i lekko na lewo. Jest zamknięte w solidnym worku osierdziowm, złożonym z dwóch warstw: osierdzia ściennego oraz otrzewnej ściennej, co zapobiega przed zbytnim powiększeniem serca. Poniżej znajdują się granice klatki piersiowej:
Serce posiada rozległą sieć neuronową, wydzielającą neuropeptydy i hormony, wliczając w to oksytocynę. Posiada dużo więcej włókien aferentnych, niż eferentnych i wydaje się mieć wpływ na pamięć krótko- i długotrwałą. W medycynie, badania dotyczące człowieka wykazały, że układ nerwowy wokół serca może niezależnie oddziaływać na mózg i vice versa.
Opłucna ścienna jest mocno przymocowana do dolnej części żeber i mięśni międzyżebrowych.Dokranialne umiejscowienie przepony oraz wątroby odpowiada brzusznej części siódmego żebra.
Po usunięciu prawego płuca, można uwidocznić żyłę nieparzystą, cranialnie
i kaudalnie żyłę główną i jej odgałęzienia. Nerw przeponowy przemieszcza się wraz tkankami śródpiersia i osierdzia do przepony. Przełyk oraz aorta leżą dalej na lewo i dogrzbietowo do żyły głównej.
Zwój szyjno-piersiowy oraz zwoje przyśrodkowe klatki piersiowej, są umiejscowione pomiędzy pierwszym i drugim żebrem, tuż pod kręgosłupem. Zwój szyjno-piersiowy (lub zwój gwiaździsty) jest ważny w regulowaniu przepływu krwi do przysadki oraz podstawy mózgu. Duże węzły chłonne i naczynia, pień szyjno-głowowy aorty, pień żylny, splot sercowy, splot ramienny, nerw błędny, nerw przeponowy i przełyk, wszystkie one są ściśnięte razem w tej okolicy i są otoczone przez powięź, która łączy opłucną ścienną z mięśniami pochyłymi szyi.
Płuca i serce posiadają unerwienie autonomiczne, ruchowe i czuciowe z obszaru Th1-5, zwojów szyjnych, splotu sercowego, splotu płucnego i nerwu błędnego. Obszar międzyżebrowy i przełyk są unerwione segmentalnie przez kręgosłup piersiowy. Naczynia limfatyczne drenują kończyny miedniczne oraz brzuch do zbiornika mleczu i dalej na lewą stronę ciała, naprzeciw żyły nieparzystej, aby opróżnić się do lewego pnia żylnego podobojczykowego i podążać dalej układem naczyniowym. Prawa strona drenuje limfę tylko z klatki piersiowej, głowy i szyi po prawej stronie. Restrykcje oddziałujące na lewą łopatkę mogą mieć duży wpływ na drenaż limfy z tylnych kończyn.
Przedramię obejmuje klatkę piersiową. Jest również unerwione z podobnych segmentów kręgosłupa. Łopatka oraz kość ramienna odpowiadają obszarowi pierwszych czterech żeber i ochraniają serce. Unerwienie i naczynia krwionośne biegnące do przedramienia (splot ramienny) wychodzą z obszaru od szóstego kręgu szyjnego do drugiego kręgu piersiowego. Problemy występujące w jednej okolicy wpłyną na inny obszar.
Każdy z nerwów biegnących do pachy (n. piersiowy czaszkowy, n. nadłopatkowy, n. podłopatkowy, n. piersiowo-grzbietowy, n. pachowy, n. mięśniowo-skórny, n. pośrodkowy, n. promieniowy, n. łokciowy) i wychodzących z poziomów kręgów od C6 do Th2, ma swoje własne grupy i funkcje. Ze względu na bliskie połączenie przez powięź ze splotem ramiennym, jak również z restrykcjami
w ruchomości kopuły opłucnej, ograniczenie ruchomości występujące w jednym obszarze, może wpłynąć na inną okolicę. Zasadniczo, gałęzie od C6 i C7 biegną do mięśni piersiowych, łopatki, najszerszego grzbietu (okolic siodła, wrażliwości obszaru za kłębem) C7 i C8 unerwiają przedramię i zginacze przedramienia.
Z poziomu C8 do Th1 wychodzi nerw promieniowy, który stymuluje prostowniki kończyny. Th1 i Th2 odpowiada nerwowi łokciowemu, który zaopatruje zginacze palucha w kończynie. Wiele z tych nerwów porusza się w obszarze na przedramieniu wraz w brzuścami mięśniowymi tych zginaczy. Otwarcie przestrzeni pomiędzy tymi mięśniami, używając technik uwalniania powięziowego może poprawić mobilność pęciny, nadgarstka, łopatki, kręgów piersiowych
w okolicy kłębu i stawu skroniowo-żuchwowego.
Unerwienie powierzchowne tworzy międzypołączenia, zaliczając w to obszar powyżej łopatki, który jest unerwiony z trzeciego i czwartego segmentu odcinka piersiowego kręgosłupa, co może wpłynąć na możliwość wystąpienia zaburzeń w obrębie narządów klatki piersiowej. Przepływ limfatyczny przechodzi na przyśrodkową stronę przedramienia, a następnie w kierunku pachy i przewodu piersiowego, więc również może zostać zaburzony przez restrykcje w obrębie klatki piersiowej.
Kolejnym obszarem, który łączy się z klatką piersiową jest szyja oraz staw skroniowo-żuchwowy (SSŻ). Możemy zauważyć wpływ obszaru piersiowego oraz kończyn przednich na mięsień podobojczykowy. Z okolic mostka widzimy wpływ na mięsień mostkowo-gnykowy, mostkowo-tarczowy, mostkowo-głowowy oraz ramienno-głowowy. Może to wpłynąć na mobilność kości gnykowej, krtani, żuchwy oraz kości skroniowej, jak również kości potylicznej i wielu innych. Szyjne zwoje sympatyczne mogą wpłynąć na przepływ krwi do głowy, jak również na funkcję wielu gruczołów w głowie, baroreceptorów serca itd. Restrykcje ruchomości SSŻ mogą wpłynąć na wyjście nerwów czaszkowych przez otwór szyjny (nerwy czaszkowe IX, X, XI) oraz nerwów wychodzących przez część skalistą kości skroniowej, jak nerw czaszkowy VII (n. twarzowy), który unerwia mięsień dwubrzuścowy, jak również mięśnie mimiczne twarzy.
Diagnoza osteopatyczna i leczenie
Zacznij od sprawdzenia ograniczeń mobilności strukturalnej w obrębie kręgów piersiowych, żeber, mostka oraz obręczy barkowej. Sprawdź również położone bardziej dystalnie okolice, w celu określenia restrykcji ruchów rotacji kończyn przednich. Wykonaj palpację mobilności i motylności płuc (restrykcje opłucnej).
Zapytałem jej w jaki sposób to robi. Jesli znajdujesz zaburzenie w danym obszarze, możesz chcieć leczyć narządy klatki piersiowej i tułów.
Często można stwierdzić ograniczenie mobilności wątroby lub żołądka w wyniku występujących restrykcji w obrębie klatki piersiowej, jak również utraty mobilności przełyku. Ból lub ograniczenie ruchomości (czasem nawet kulawizna) w okolicy najbardziej kaudalnego kręgu szyjnego może być objawem zaburzeń trzewnych w obszarze klatki piersiowej. Zespół Hornera i każdy inny objaw autonomicznego układu nerwowego może być powiązany z dysfunkcją zwoju gwiaździstego.
Stany i sytuacje, w których stosuje się leczenie wykorzystując uwalnianie restrykcji w obszarze klatki piersiowej:
Metody terapeutyczne
Terapia osteopatyczna może obejmować techniki pośrednie lub bezpośrednie. Często złożone podejście jest bardziej efektywne. Rozluźnienie mięśniowo-powięziowe jest pomoce zarówno podczas diagnostyki, jak i terapii.
Poniższe zdjęcia przedstawiają dwa przykłady uwalniania mięśniowo-powięziowego klatki piersiowej i obręczy barkowej.
z pewnością wpłynie na inne części ciała.
Jest wiele przyczyn, z powodu których u koni występują restrykcje w obszarze klatki piersiowej. Nie bez znaczenia jest m.in. siodło obcierające kłąb. Jako osteopaci wiemy, że brak mobilności w jednym obszarze z pewnością wpłynie na inne części ciała. Praca wisceralna w obszarze klatki piersiowej jest trudna
z powodu ograniczeń anatomicznych. Zacznę od odkrywania różnych cech anatomicznych klatki piersiowej oraz blisko związanych z nią struktur, a następnie omówię wskazania do terapii osteopatycznej.
Podstawowa anatomia klatki piersiowej konia.
W klatce piersiowej znajdują się dwa płuca, podzielone przez śródpiersie na płat lewy i prawy. Wiele gatunków ma dwa lub trzy płaty po każdej ze stron ale konie mają bardzo małe płaty kranialne (nieco większe po stronie prawej, niż lewej) oraz jeden płat dodatkowy, który jest bardziej połączony z prawym, niż
z lewym. Serce umiejscowione jest kranio-wentralnie i lekko na lewo. Jest zamknięte w solidnym worku osierdziowm, złożonym z dwóch warstw: osierdzia ściennego oraz otrzewnej ściennej, co zapobiega przed zbytnim powiększeniem serca. Poniżej znajdują się granice klatki piersiowej:
- Grzbietowo: brzuszna część kręgów oraz hipaksjalne mięśnie kręgosłupa
- Brzusznie: mostek, stawy mostkowo-żebrowe i dolne żebra
- Doogonowo: przepona (wykluczając rozwór aorty, żyłę główną oraz przełyk)
- Bocznie: żebra, opłucna ścienna oraz mięśnie międzyżebrowe
- Doczaszkowo: aparat wieszadłowy kopuły klatki piersiowej i wszystkie połączenia tkanek miękkich między pierwszymi żebrami, opłucną, pierwszymi kręgami piersiowymi i otaczającymi strukturami.
Serce posiada rozległą sieć neuronową, wydzielającą neuropeptydy i hormony, wliczając w to oksytocynę. Posiada dużo więcej włókien aferentnych, niż eferentnych i wydaje się mieć wpływ na pamięć krótko- i długotrwałą. W medycynie, badania dotyczące człowieka wykazały, że układ nerwowy wokół serca może niezależnie oddziaływać na mózg i vice versa.
Opłucna ścienna jest mocno przymocowana do dolnej części żeber i mięśni międzyżebrowych.Dokranialne umiejscowienie przepony oraz wątroby odpowiada brzusznej części siódmego żebra.
Po usunięciu prawego płuca, można uwidocznić żyłę nieparzystą, cranialnie
i kaudalnie żyłę główną i jej odgałęzienia. Nerw przeponowy przemieszcza się wraz tkankami śródpiersia i osierdzia do przepony. Przełyk oraz aorta leżą dalej na lewo i dogrzbietowo do żyły głównej.
Zwój szyjno-piersiowy oraz zwoje przyśrodkowe klatki piersiowej, są umiejscowione pomiędzy pierwszym i drugim żebrem, tuż pod kręgosłupem. Zwój szyjno-piersiowy (lub zwój gwiaździsty) jest ważny w regulowaniu przepływu krwi do przysadki oraz podstawy mózgu. Duże węzły chłonne i naczynia, pień szyjno-głowowy aorty, pień żylny, splot sercowy, splot ramienny, nerw błędny, nerw przeponowy i przełyk, wszystkie one są ściśnięte razem w tej okolicy i są otoczone przez powięź, która łączy opłucną ścienną z mięśniami pochyłymi szyi.
Płuca i serce posiadają unerwienie autonomiczne, ruchowe i czuciowe z obszaru Th1-5, zwojów szyjnych, splotu sercowego, splotu płucnego i nerwu błędnego. Obszar międzyżebrowy i przełyk są unerwione segmentalnie przez kręgosłup piersiowy. Naczynia limfatyczne drenują kończyny miedniczne oraz brzuch do zbiornika mleczu i dalej na lewą stronę ciała, naprzeciw żyły nieparzystej, aby opróżnić się do lewego pnia żylnego podobojczykowego i podążać dalej układem naczyniowym. Prawa strona drenuje limfę tylko z klatki piersiowej, głowy i szyi po prawej stronie. Restrykcje oddziałujące na lewą łopatkę mogą mieć duży wpływ na drenaż limfy z tylnych kończyn.
Przedramię obejmuje klatkę piersiową. Jest również unerwione z podobnych segmentów kręgosłupa. Łopatka oraz kość ramienna odpowiadają obszarowi pierwszych czterech żeber i ochraniają serce. Unerwienie i naczynia krwionośne biegnące do przedramienia (splot ramienny) wychodzą z obszaru od szóstego kręgu szyjnego do drugiego kręgu piersiowego. Problemy występujące w jednej okolicy wpłyną na inny obszar.
Każdy z nerwów biegnących do pachy (n. piersiowy czaszkowy, n. nadłopatkowy, n. podłopatkowy, n. piersiowo-grzbietowy, n. pachowy, n. mięśniowo-skórny, n. pośrodkowy, n. promieniowy, n. łokciowy) i wychodzących z poziomów kręgów od C6 do Th2, ma swoje własne grupy i funkcje. Ze względu na bliskie połączenie przez powięź ze splotem ramiennym, jak również z restrykcjami
w ruchomości kopuły opłucnej, ograniczenie ruchomości występujące w jednym obszarze, może wpłynąć na inną okolicę. Zasadniczo, gałęzie od C6 i C7 biegną do mięśni piersiowych, łopatki, najszerszego grzbietu (okolic siodła, wrażliwości obszaru za kłębem) C7 i C8 unerwiają przedramię i zginacze przedramienia.
Z poziomu C8 do Th1 wychodzi nerw promieniowy, który stymuluje prostowniki kończyny. Th1 i Th2 odpowiada nerwowi łokciowemu, który zaopatruje zginacze palucha w kończynie. Wiele z tych nerwów porusza się w obszarze na przedramieniu wraz w brzuścami mięśniowymi tych zginaczy. Otwarcie przestrzeni pomiędzy tymi mięśniami, używając technik uwalniania powięziowego może poprawić mobilność pęciny, nadgarstka, łopatki, kręgów piersiowych
w okolicy kłębu i stawu skroniowo-żuchwowego.
Unerwienie powierzchowne tworzy międzypołączenia, zaliczając w to obszar powyżej łopatki, który jest unerwiony z trzeciego i czwartego segmentu odcinka piersiowego kręgosłupa, co może wpłynąć na możliwość wystąpienia zaburzeń w obrębie narządów klatki piersiowej. Przepływ limfatyczny przechodzi na przyśrodkową stronę przedramienia, a następnie w kierunku pachy i przewodu piersiowego, więc również może zostać zaburzony przez restrykcje w obrębie klatki piersiowej.
Kolejnym obszarem, który łączy się z klatką piersiową jest szyja oraz staw skroniowo-żuchwowy (SSŻ). Możemy zauważyć wpływ obszaru piersiowego oraz kończyn przednich na mięsień podobojczykowy. Z okolic mostka widzimy wpływ na mięsień mostkowo-gnykowy, mostkowo-tarczowy, mostkowo-głowowy oraz ramienno-głowowy. Może to wpłynąć na mobilność kości gnykowej, krtani, żuchwy oraz kości skroniowej, jak również kości potylicznej i wielu innych. Szyjne zwoje sympatyczne mogą wpłynąć na przepływ krwi do głowy, jak również na funkcję wielu gruczołów w głowie, baroreceptorów serca itd. Restrykcje ruchomości SSŻ mogą wpłynąć na wyjście nerwów czaszkowych przez otwór szyjny (nerwy czaszkowe IX, X, XI) oraz nerwów wychodzących przez część skalistą kości skroniowej, jak nerw czaszkowy VII (n. twarzowy), który unerwia mięsień dwubrzuścowy, jak również mięśnie mimiczne twarzy.
Diagnoza osteopatyczna i leczenie
Zacznij od sprawdzenia ograniczeń mobilności strukturalnej w obrębie kręgów piersiowych, żeber, mostka oraz obręczy barkowej. Sprawdź również położone bardziej dystalnie okolice, w celu określenia restrykcji ruchów rotacji kończyn przednich. Wykonaj palpację mobilności i motylności płuc (restrykcje opłucnej).
Zapytałem jej w jaki sposób to robi. Jesli znajdujesz zaburzenie w danym obszarze, możesz chcieć leczyć narządy klatki piersiowej i tułów.
Często można stwierdzić ograniczenie mobilności wątroby lub żołądka w wyniku występujących restrykcji w obrębie klatki piersiowej, jak również utraty mobilności przełyku. Ból lub ograniczenie ruchomości (czasem nawet kulawizna) w okolicy najbardziej kaudalnego kręgu szyjnego może być objawem zaburzeń trzewnych w obszarze klatki piersiowej. Zespół Hornera i każdy inny objaw autonomicznego układu nerwowego może być powiązany z dysfunkcją zwoju gwiaździstego.
Stany i sytuacje, w których stosuje się leczenie wykorzystując uwalnianie restrykcji w obszarze klatki piersiowej:
- Zespół Hornera.
- Utrata mobilności.
- Wywiad zawierający choroby układu oddechowego - wszystkie tego typu konie mogą skorzystać na badaniu opłucnej w kierunku mobilności
i motylności. - Napinanie się przy siodłaniu i wrażliwość na dociąganie popręgu.
- Niechęć jazdy do przodu lub zjazdów
- Kulawizna lub dysbalans przednich kończyn.
Metody terapeutyczne
Terapia osteopatyczna może obejmować techniki pośrednie lub bezpośrednie. Często złożone podejście jest bardziej efektywne. Rozluźnienie mięśniowo-powięziowe jest pomoce zarówno podczas diagnostyki, jak i terapii.
Poniższe zdjęcia przedstawiają dwa przykłady uwalniania mięśniowo-powięziowego klatki piersiowej i obręczy barkowej.
|
|
Zwykle po technikach rozluźnienia mięśniowo-powięziowego stosuję techniki strukturalne, uwalniające wszystkie pozostałe ograniczenia ruchomości. Dodanie zgięcia szyi oraz rotacji mostka podczas wykonywania manipulacji kręgosłupa powoduje znaczne zwiększenie efektywności techniki. Uważam, że dzieje się tak z powodu występowania pośredniego wpływu manipulacji na powięź wewnątrz piersiową oraz śródpiersie.
Wśród młodych koni terapia klatki piersiowej ze zwróceniem uwagi na komponent wisceralny może być bardzo efektywna ponieważ stymuluje rozwój wzgórza. W każdym wieku można wspomóc przepływ limfy oraz funkcję narządów klatki piersiowej, wspomagając ruchomość oraz odporność. Ruchomość kończyn przednich, szyi oraz żuchwy można poprawić, a manipulacje żuchwy i potylicy mogą być łatwiej wykonywane, co daje długotrwałe rezultaty w połączeniu z terapią klatki piersiowej i narządów klatki piersiowej.
Piśmiennictwo
Visceral Manipulation, Jean-Pierre Barral and Pierre Mercier. Eastland Press 2005.
Rooney’s Guide to the Dissection of the Horse, 7th edition, Orsini and Sack. Veterinary Textbooks, 2003.
Atlas of Equine Anatomy, 3rd Edition, Pasquini. Sudz Publishing, 1991.
Clinical Anatomy of the Horse, Hilary Clayton, Peter Flood and Diana Rosenstein. Elsevier Limited, 2005.
Brain Stars: Glia illuminating craniosacral therapy, Tad Wanveer. Upledger Productions, 2015.
Anatomy of the Horse 6th ed, Klaus-Dieter Budras, W.O. Sach and Sabine Rock. Schlutershe Verlagsgesellschaft, 2011.
Champeroux P, Fesler P, et al. “High Frequency Autonomic Modulation: a new model for analysis of autonomic cardiac control”, Br J of Pharmacology, 2018 May 3.
Wetzler G, Roland M, et al. “Craniosacral Therapy and Visceral Manipulation: a New Treatment Intervention for Concussion Recovery”, Med Acupuncture. 2017 Aug1: 239-248.
Castro-Sanchez AM, Mataran-Penarrocha GA, Sanchez-Labraca N, et al. “A randomized controlled trial investigating the effects of CranioSacral therapy on pain and heart rate variability in fibromyalgia patents”. Clin Rehabili. 2011;25 (1) 25-35.
Roger VL. “The heart-brain connection from evidence to action” Eur Heart Journal, 2017 Nov 14;38 (43) 3229-3231.
Skalec A, Egerbacher M. “The deep fascia and retinacula of the equine forelimb-structure and innervation”. Journal of Anatomy, 2017 Sep;231 (3) 405-416.
Wśród młodych koni terapia klatki piersiowej ze zwróceniem uwagi na komponent wisceralny może być bardzo efektywna ponieważ stymuluje rozwój wzgórza. W każdym wieku można wspomóc przepływ limfy oraz funkcję narządów klatki piersiowej, wspomagając ruchomość oraz odporność. Ruchomość kończyn przednich, szyi oraz żuchwy można poprawić, a manipulacje żuchwy i potylicy mogą być łatwiej wykonywane, co daje długotrwałe rezultaty w połączeniu z terapią klatki piersiowej i narządów klatki piersiowej.
Piśmiennictwo
Visceral Manipulation, Jean-Pierre Barral and Pierre Mercier. Eastland Press 2005.
Rooney’s Guide to the Dissection of the Horse, 7th edition, Orsini and Sack. Veterinary Textbooks, 2003.
Atlas of Equine Anatomy, 3rd Edition, Pasquini. Sudz Publishing, 1991.
Clinical Anatomy of the Horse, Hilary Clayton, Peter Flood and Diana Rosenstein. Elsevier Limited, 2005.
Brain Stars: Glia illuminating craniosacral therapy, Tad Wanveer. Upledger Productions, 2015.
Anatomy of the Horse 6th ed, Klaus-Dieter Budras, W.O. Sach and Sabine Rock. Schlutershe Verlagsgesellschaft, 2011.
Champeroux P, Fesler P, et al. “High Frequency Autonomic Modulation: a new model for analysis of autonomic cardiac control”, Br J of Pharmacology, 2018 May 3.
Wetzler G, Roland M, et al. “Craniosacral Therapy and Visceral Manipulation: a New Treatment Intervention for Concussion Recovery”, Med Acupuncture. 2017 Aug1: 239-248.
Castro-Sanchez AM, Mataran-Penarrocha GA, Sanchez-Labraca N, et al. “A randomized controlled trial investigating the effects of CranioSacral therapy on pain and heart rate variability in fibromyalgia patents”. Clin Rehabili. 2011;25 (1) 25-35.
Roger VL. “The heart-brain connection from evidence to action” Eur Heart Journal, 2017 Nov 14;38 (43) 3229-3231.
Skalec A, Egerbacher M. “The deep fascia and retinacula of the equine forelimb-structure and innervation”. Journal of Anatomy, 2017 Sep;231 (3) 405-416.
